OYALANMALIK...


Bunlar için çok uygun bir isim oldu" oyalanmalık". Özellikle akşam televizyon önünde geçireceğim zamanları dolduruyorlar. Hem çabuk da bitiyor. Bugün garip bir duyguya kapıldım. Sabah Bilge' yi kreşe bırakırken camdan dışarıya baktım. Evleri, sokakları ve bu şehri düşündüğümde, sanki burda yaşamıyormuşum gibi geldi. Sanki hala Antalya' dayız ve ben uzun süredir annemi, kardeşlerimi, tanıdık caddeleri ve denizi görmemişim gibi geldi. Arabanın camından dışarı bakan, kendime baktım ve başakasıyımışım ya da başka bir fotoğaftaymışım gibi hissettim. Ruhum galiba gitmeye hazırlanan yılla birlikte, özlemle doldu. Aslında kendimi dışarı atmak istiyorum, tanımadığım sokaklarda dolaşmak, ayaklarım acıyana kadar yürümek istiyorum. Sonra uçağa binip annemi görüp, akşam Bilge'nin kreş çıkışına yetişmek istiyorum. Denizi görmek istiyorum, uzun uzun bakıp, masmavi olamayı hayal ediyorum...Babama Bilge' yi göstermek istiyorum. "Bak bu senden bir parça" demek istiyorum. Aslında ben uzun uzun ağlamak istiyorum...

Yorumlar