NEFES ALMAK...

Cuma günü içim şişmiş vaziyette, Bilge' yi erken aldım kreşten. Birlikte gezdik, dolaştık hava kararınca da eve döndük. Gezme süremizi az bulan Bilge "eve gitmeyeceğim" isyanını koparttı. Bunun üzerine Cumartesi sabahtan kendimiz yollara vurduk. Hava çok güzeldi. Bu dinazorları aldık ve her mola verdiğimiz banka onları da oturttuk.

Park bahçe ne bulduysak atladık. Kaydı, sallandı, hopladı, zıpladı...

Bu salıncağa ikimiz birden binebildik o yüzden çok sevdik..

Pazar günü "Mavi Göl" deydik. Bilge avcuna aldığı bu böcekle baya derin bir sohbet etti...

Kuru çam iğnelerinden bıyık yaptı. Ben küçükken bir oğlan bu iğnelerin yeşilinden bana kolye yapmıştı, çok etkilenmiştim aklıma o geldi:)))

Babayla mangal pişirildi, mırın kırın biraz et kemirildi, çoraplar çıkartılıp sere serpe yatıldı. Bu arada baba mangalın büyüsünde, anne uzun uzun kitap okudu...

Etraftan topladığı birsürü taşı eve götürmek isteyince ben "onlar buraya ait, ormanın taşları , bunlar burda kalsınlar, biz denizden toplarız sana bir sürü taş" diyince, Bilge' nin engin Karadeniz (koca Ordulu' ya) zekası fırlayıp "o zaman bu taşları göle atıp tekrar toplayalım" dedi. Neyse toplamamak şartıyla göle taş attık...

Sonuç olarak etrafınızdaki yapay insan emeği sıkıntıların, sizi şişirip imdat sinyalleri verdirmeye başladığınızda kendinizi doğaya atın. Derin bir nefes alıp aslında doğaya ait olduğunuzu hatırlayın. Mangalı da fazla abartmayın, inanın iyi geliyor...