KAYBETTİĞİNİ BULMAK...

Bu sabah yaklaşık bir aydır bulamdığım kolyemi buldum. O kadar çok aramıştım ki:)) Evi, ofisi hatta ararken unuttuğum pek çok şeyi buldum:)) Kendimden şüpheye düştüm "acaba birine mi verdim" diye. Çok yaparım biri beğendiğinde boynumdan , kolumdan çıkartıp vermeyi, ama yok kimseye de birşey vermedim. Derken bu sabah çok alakasız bir yerde çıkıverdi karşıma, çok sevindim. Hemen taktım boynuma, eşeğini bulan adam misaliydim yani. Ayrıca gözlüğümü buzlukta, kocanın cep telefonunu da buzdolabında buldum:)) Evet bu hastalık beni mahvetti...


Dün akşam Antalya' dan arkadaşlarımız geldiler. Uzun uzun sohbet ettik, güldük eğlendik.Özlemişim arkadaş sohbetini. Bilge' nin gidişlerine bozulması, hatta küsmesi ama dayanamayıp arabaya kadar geçirmesi, buruk bir hal yarattı bende. Çocuk kalabalık istiyor etrafında, eş dost ne bileyim akrabalar olsun istiyor. Ama yok... Belki de yalnızlığa alışıyor büyürken, ne kötü...


Yorumlar